Mijn kamer aan de Haarweg, waar ik nu vier jaar heb gewoond, is altijd een plek geweest waar ik mij thuis voelde. Als er psychologen waren die aan de inhoud van deze kamer zouden proberen mijn ziel te doorgronden, dan zou die psychologen een zware taak te wachten staan. Ja, dat ik van dieren houd zou ieder die mijn kamer betrad onmiddellijk opvallen. De posters van allerlei apen en andere dieren liegen er immers niet om. Een hang naar het exotische zou een volgende conclusie kunnen zijn: dit bewijzen de Tibetaanse vlaggetjes, de bekerplanten, de kleine snuisterijen uit Guatemala, Brazilië, Zambia, Marokko…
Maar dan…
verscheidene goochelrekwisieten duiden op een sinistere hobby. Antieke
sprookjesboeken zouden zijn verzameld vanuit een verlangen naar de mystiek.
Maar wat doet die elektronische vliegenmepper in het huis van een
dierenliefhebber? En wat te maken van dat kleine, roze poedeltje boven op de
boekenkast? Waarom liggen er twee volledige sets aan croquet-equipement onder
het bureau? Waarom staat daar een ingelijst briefje met de tekst ‘NARG’?
Ik heb nu geen
tijd om in te gaan op al deze curieuze zaken; het enige wat ik hier mee wil
zeggen is dus dat ik mij op deze kamer altijd als een vis in het water heb
gevoeld. De staat van de ruimte varieerde altijd tussen ‘enigszins rommelig’ en
‘buitengewoon rommelig’. Zo rommelig als het nu is, is het echter zelden
geweest. Dat komt natuurlijk omdat ik deze ruimte binnenkort moet onderverhuren
en ik mij heb voorgenomen alle persoonlijke spullen ergens anders onder te
brengen. Daarnaast ben ik aan het inpakken voor mijn reis naar Borneo.
In de 90-liter
backpack van LoweApline zitten, naast de gebruikelijke zaken, een paar
attributen waarvan ik niet kan wachten tot ik ze echt nodig ga hebben. Ten
eerste mijn gloednieuwe laarzen (groen, met inlegzooltjes), de zwaarste
spullen uit mijn bagage. Ik heb veldgidsen voor zoogdieren, vogels,
slangen en bekerplanten ingepakt evenals een gloednieuwe cameraval waarmee ik
hoop wat grotere dieren te kunnen betrappen.
Ik heb de
reisapotheek van de LonelyPlanet overgenomen, aangeschaft en aangevuld met wat
suggesties van Redmond O’Hanlon die hij doet in zijn boek ‘Naar het hart van
Borneo’. Denk hierbij aan antischimmelgel die bedoeld is voor de uitwendige
organen die hier gevoelig voor zijn. Misschien blijken al die spullen
overbodig, maar dat zien we dan wel weer.
Tot slot staat op
mijn paklijst natuurlijk de spullen die ik nodig heb voor mijn veldonderzoek.
Denk aan een GPS, een boomprisma, een diameterlint en een laserpistool om de
hoogte te meten. Ik neem ook een klein tasje met goocheltrucs mee want zo te
horen zijn Dayaks dol op goocheltrucs. Over negen dagen vertrek ik…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten